Het sneeuwt, het sneeuwt!!! Dat was toch alweer even geleden, dat we zo’n lekker pak sneeuw hadden. Enthousiast halen we onze skikleding weer uit de kast om heerlijk sneeuwpoppen te maken en vaak met de slee naar beneden te roetjsen……. het blijft zo’n héérlijk gevoel :-)! Door de sneeuw komt er een magisch laagje over de wereld….het witte landschap is zo puur en zo stil. Vanaf Les Renardières zijn we binnen een uur op de skipistes van het Massif Central, maar deze blijven gesloten dit seizoen. Dus we binden onze ‘raquettes’ onder en maken een prachtige wandeling door de bossen op de flanken van de Puy de Sancy (1885 m). Heerlijk om de langlaufers te zien genieten van de brede pistes en even weer dat heerlijke wintersportgevoel te hebben.

Picknick op La Stèle bij La Bourboule, hier de rivier La Dordogne vlakbij z’n oorsprong

Tegelijk met die prachtige sneeuw is er een flinke kou in ons gebied gekomen Vooral de ijskoude, snijdende wind geeft gevoelstemperaturen van -15 graden! Met name voor de dieren is dit dan een moeilijke periode, dus we voeren ze bij waar we kunnen en brengen extra isolatie aan voor de kippen en konijnen. Helaas moesten we toch afscheid nemen van onze geliefde Goëlle, het witte paardje. Na 27 jaar was zijn paardenlijfje helemaal op en stierf hij op 2 meter van de begraafplaats van z’n beste vriend Flipper. Na zijn begrafenis waren we allemaal heel verdrietig. Het voelt zo leeg zonder het dagelijkse ritueel van Goëlle extra bijvoeren en zijn Chinese poeders geven. Ook de andere paarden voelden het gemis en waren een aantal dagen flink van slag. Er miste iemand in de kudde! Ik was Gavroche aan het borstelen en moest huilen, en ineens draait Gavroche z’n hoofd om en geeft me een flinke por alsof hij zeggen wilde ‘hé, ik ben er ook nog, als je zo graag wilt ‘zorgen’ doe dat dan maar lekker voor mij’. Dus Alycia en ik geven nu regelmatig de andere paarden een flinke borstelbeurt als ze hooi aan het eten zijn. Genieten van elkaar en van wat er wél is…….  De dood liet ons nog niet met rust want vorige week vonden we eerst onze lieve konijntje Choky dood in het hok en de dag daarna waren ook de andere 3 konijntjes dood (dus ook die onder de huisjes woonden). Weer groot verdriet en alle konijntjes begraven en veel vraagtekens rondom hoe dat nou kan? We hebben het antwoord niet gekregen. Gelukkig is de Cavia Caramel wel blijven leven, maar die vindt het nu wel heel stil zo alleen in de ren. Als het zonnetje de aarde weer een beetje opwarmt zullen we maar eens uitkijken naar vriendjes of vriendinnetjes voor Caramel. De kippen hebben het tot nu toe wonderwel overleefd. Normaalgesproken komt de vos echt wel op bezoek als er veel sneeuw ligt, maar tot nu toe zijn ze allemaal nog gespaard en eten we nog heerlijke eitjes!

Het extreme weer eist ook in de natuur zijn tol. De zeer droge zomer (ruim 3 maanden zonder regen) en de daaropvolgende natte maanden én de enorme sneeuwval, maken dat er de nodige bomen omgewaaid zijn. Aangezien wij ons huis met een houtkachel verwarmen, is voor ons de meest ecologische manier om de omgevallen bomen klein te zagen tot brandhout. Dus op de dagen dat het zonnetje al voorzichtig weer de aarde opwarmt, trekken wij met kettingzaag, snoeimateriaal en een flinke portie moed van boom naar boom. Bernardino doet het grove werk met de kettingzaag en Aisha en ik maken mooie houtstapels en grote bergen met takken. Als het buiten minder nat is komen we het hout met de tractor halen om te kloven en op te slaan en worden de grote bergen met takken óf in de fik gestoken, óf het blijven schuilplaatsen voor insecten en kleine dieren. Het zouden mooie paasvuren zijn :-). En zoals hier altijd gezegd wordt: hout verwarmt je 5 keer; je krijgt het heel warm bij het klein zagen en opstapelen; vervolgens inladen op de tractor om naar de droogplaats gebracht te worden; daar wordt het weer uitgeladen en gekloofd; daarna opgeslagen in het houthok om daar 2 jaar te drogen en als laatste halen we in de winter iedere dag een kruiwagen hout om in de kachel te doen, dus heel wat kilokalorietjes verbrand ondertussen en sportschool niet nodig :-).

Hoe is het hier met Corona? Tja…..daar valt wel wat over te zeggen. ‘Buiten’ valt het nog reuze mee, er zijn relatief weinig besmettingen in de regio dus in die zin merken we er weinig van. De scholen zijn gewoon open (behalve de universiteiten), alle kinderen gaan met mondkapjes naar school en moeten die de hele dag ophouden. De winkels zijn open, maar de restaurants, bars en alle ‘leuke’ activiteiten zijn nog steeds gesloten. Verder is er een avondklok om 18 uur s’avonds, dus dat is soms wel even racen om op tijd thuis te zijn, maar ach…in de winter is het niet echt een groot probleem. Wel merken we natuurlijk dat door alle onzekerheid mensen heel afwachtend zijn, dus daar waar we in januari/februari normaalgesproken heel veel reserveringsaanvragen hebben, is het dit jaar heel rustig en stil. Wij vertrouwen erop dat de zomervakantie door kan gaan en de grenzen weer open zullen zijn, net als vorig jaar. Ook voor Bernardino is het een hele lastige periode omdat eigenlijk alle optredens afgelast zijn. Met kerst had hij 2 contracten, circusles geven op 2 lagere scholen. Hij was superblij om in ieder geval weer even aan de slag te kunnen gaan, maar vond wel dat het werken veel stressvoller was door alle ontsmetting- en afstandregels. Ook nu, media februari is er nog steeds geen zicht op verbetering helaas. Dus hij focust zich op het ontwikkelen van een nieuwe voorstelling en blijft alle basiskunsten van het circus iedere dag trainen.

Om van de nood een deugd te maken, gebruiken we de tijd om ons hele marketing/ communicatieconcept op te frissen en helder te krijgen. Dat geeft veel vragen (wat zijn nou onze ‘kernwaarden’, wat is er zo speciaal aan een vakantie op Les Renardières?; hoe kunnen we een goede balans vinden tussen het zorgen voor onze gasten en ook zelf blijven genieten, hoe kunnen we in de zomer goed blijven draaien zonder de hulp van onze kinderen, etc. Het zijn mooie fases en het levert een mooi fundament op waar we zeker weer een aantal jaren mee vooruit kunnen. Heb je suggesties of input dan zijn we daar altijd heel blij mee en laat je verrassen de komende maanden of de komende zomer door de frisse wind die over Les Renardières waait….

Proost op het nieuwe jaar!